Er is altijd gewoon het woord te zeggen in de taal die je kent, en het te koppelen aan andere signalen, zoals gebaren. Maar laat de draad van het gesprek niet te lang onderbreken.

Er zal de onvermijdelijke pauze zijn als je bij het woord komt dat je niet kent. Als je er eenmaal bent, zullen mensen vermoeden dat je een woord zoekt.

Zeg in dit geval het woord in het Engels in de hoop dat iemand in uw groep het woord kent. Gelukkig wordt Engels vaak als vreemde taal bestudeerd.

Als dat niet werkt, probeer dan te gebaren. U kunt de sleutelschaal proberen: "do re mi ..." terwijl u met uw hand verschillende niveaus gebaart.

Nog steeds de "100 yard stare" ontvangen? Misschien wilt u de zin opnieuw starten met een woordconstructie die u wel kent.

Dit zou allemaal in relatief korte tijd moeten gebeuren. Als je merkt dat je genoeg tijd van de groep hebt genomen, stel ik voor je te verontschuldigen en de groep uit te nodigen om verder te gaan.

Gebaren en parafraseren, zoals hier wordt voorgesteld, zijn goede benaderingen. (In uw geval kent u waarschijnlijk de woorden voor "omhoog", "omlaag" en "verplaatsen", wat u zou moeten helpen uw punt duidelijk te maken.)

Een andere techniek is er een die ik heb gezien -inatief-Engels sprekende collega's gebruiken. Als een van hen aan het woord is en vastloopt, pauzeert hij, steekt een vinger op (het "wacht even" -signaal hier in de VS) en zegt zoiets als "Ik ken het woord niet". Of, als een andere collega met wie hij zijn moedertaal deelt aanwezig is, zegt hij 'hoe zeg je' in het Engels en zegt dan het vreemde woord en krijgt vaak hulp.

Hebreeuws is een snelle, compacte taal, waardoor het moeilijk is om zowel een pauze te volgen als te injecteren, maar misschien is " lo yada daver " of iets dergelijks nog steeds beknopt genoeg om te werken, zelfs als je onder druk niet correct kunt vervoegen of weigeren - - je hoeft alleen maar het punt over te brengen.

Je kunt altijd "hoe heet het?" zeggen en vervolgens woorden volgen die lijken op wat je wilt. Zelfs moedertaalsprekers doen dit, uiteindelijk zal iedereen een of ander woord vergeten.

In sommige culturen kun je ritmisch met je vingers knippen om mensen te laten weten dat je op zoek bent naar een bepaald woord. Het maakt de pauze minder onhandig.